کاربرد ترجمه رسمی
ترجمه رسمی پس از مهر و امضای مترجم رسمی قابلیت تأیید توسط دادگستری و وزارت امور خارجه را دارد. در اصل، هدف از طی کردن سلسله مراتب ترجمه رسمی و تاییدات قانونی این است که مراجع و محاکم خارجی بتوانند اصالت اسناد ترجمه شده را بدون نیاز به تأیید اصالت سند اصلی و از طریق مهر و امضاهای شناخته شده مشخص کنند. به عنوان مثال، تصور کنید دادگاهی در ایالت متحده نیاز به اثبات زوجیت دو دانشجوی ایرانی دارد. از آنجایی که سند ازدواج ایرانی و تعیین اصالت آن از حیطه تخصص سیستم قضایی ایالات متحده خارج است، یک راه این است که از طریق مراجع قانونی نسبت به اصالت سند استعلامات لازم صورت پذیرد، که بسیار زمانبر و شاید غیرممکن باشد.
راه دیگر آن است که از طریق تأیید مهر و امضای وزارت خارجه ایران (که برای مراجع قانونی خارجی شناخته شده‌است)، تمامی مهر و امضاهای قبلی (از جمله مهر و امضای دادگستری، مترجم رسمی و دفترخانهٔ صادر کننده اصل سند ازدواج) بدون نیاز به استعلام تأیید اصالت گردند. در واقع، سند ترجمه شده که به تأیید وزارت خارجه رسیده‌است به لحاظ اعتبار حقوقی، با سند فارسی برابر است و همان کارکرد را دارد.
البته باید اشاره کرد که در مورد مدارک لازم برای صدور ویزای گردشگری از طرف سفارت‌های خارجی، در اکثر مواقع مهر و امضای مترجم رسمی کفایت می‌کند و نیازی به تاییدات دادگستری و وزارت امور خارجه نیست.
0 دیدگاه